“Ik voelde: ons kindje is hier veilig”
Een keizersnede? Daar had Kitty nog nooit over nagedacht in de voorbereiding op haar eerste bevalling. En tóch liep het zo bij de geboorte van haar zoon Sem, net als bij haar volgende kindjes Tommie en Holly. “Toen ik na mijn derde en laatste keizersnede naar huis ging, wist ik dat ik niet meer zou bevallen in het Anna. Dat vond ik wel even lastig, want er is fantastisch goed voor ons gezorgd.”
Drummen tijdens de weeën
“Mijn man is drummer en had de avond voor de geboorte een optreden in Eindhoven. Terwijl ik rustig de weeën opving, hoorde ik hem op de gang aan de verloskundige vragen of het oké was dat hij nog even ging optreden.” Zij schatte in dat de baby de komende uren niet zou komen. En… haar man ging drummen. “Dat wilden wij graag. Ze kijken dus echt naar wat bij je past. Geweldig toch?”
In alle rust
Uiteindelijk bleek een keizersnede nodig. “Toen ik dat hoorde, bleef iedereen heel vriendelijk en kalm. Daardoor kon ik zelf ook rustig blijven.” Kitty was op dat moment al in het ziekenhuis vanwege een zwangerschapsvergiftiging. “Gelukkig voelde ik vanaf de eerste minuut dat ze goed voor me zorgden. In alle rust onderzochten ze mij. Als er nieuws was, hoorde ik het meteen en ik kon alles vragen. Ik voelde: ons kindje is hier veilig.”
Sinaasappelkwark als toetje
Na de geboorte werd zoon Sem gecontroleerd, terwijl Kitty vanaf haar bed alles kon zien. “Dat vond ik fijn. Daarna heb ik me drie dagen laten verwennen. Ik lag lekker in bed met Sem naast me. Ik heb veel gelachen met de verpleegkundigen. En het eten was ook goed. Ik keek elke dag uit naar de sinaasappelkwark als toetje na het avondeten.”
De eerste uren in een schriftje
Toen Kitty opnieuw zwanger werd, wist ze zeker dat ze weer in het Anna wilde bevallen. Ook toen kreeg ze een keizersnede. Zoon Tommie moest naar de couveuseafdeling. “Zijn vader kon mee, maar ik niet. Gelukkig kreeg ik na afloop een schriftje waarin stond wat er die eerste uren gebeurde. Heel waardevol voor ons allemaal, ook later voor Tommie.”
Na baby drie wist ze dat er geen vierde meer zou komen. “Ik besefte dat ik de mensen in het Anna ging missen. Er is ontzettend goed voor ons gezorgd en ik vertrouwde iedereen. Ik kan me geen betere zorg voorstellen.”
