Naar het overzicht

Michaël: “Dankzij de knieprotheses leef ik pijnvrij”

Michaël Coebergh van den Braak (67) somt op: “Wandelen en fietsen. En bergbeklimmen zoals een gemiddelde mens dat doet. Geen rare stunts.” Niet in de file op de Mount Everest dus? “Nee, zeker niet! Ik ben zuinig op mijn nieuwe knieën.”

Het sloop erin, de pijn en het ongemak. Best lastig voor een actief mens. “Ik heb de sportacademie gedaan en was jarenlang docent lichamelijke opvoeding. Ik deed aan zaalvoetbal, tenniste vaak en ging soms skiën. Tot begin jaren tachtig tijdens het zaalvoetbal mijn rechterknie ‘op slot sprong’. De eerste operatie volgde: de helft van mijn meniscus werd verwijderd. Want, zo zei men, dat wat nog goed is laten we zitten. Een jaar of twee later moest alsnog de andere helft eruit.”

Uitstellen knieprothese

“Dat was eigenlijk het begin van het einde. De dokter vergeleek het met een sterretje in een autoruit. Als dat er eenmaal zit, scheurt het steeds verder. Het kraakbeen in mijn knie ‘brokkelde’ ook steeds verder af. Er is meerdere malen loszittend kraakbeen verwijderd en ik kreeg injecties waardoor de pijn afneemt. We hebben het kunnen rekken tot maart 2014. Dat kwam mede omdat ik het advies van de orthopeed opvolgde: als je een prothese zo lang mogelijk wilt uitstellen, kun je beter stoppen met risicovolle sporten zoals zaalvoetbal, tennis en skiën.”

Tweede nieuwe knie

Het was niet leuk om die sporten op te geven. “Uiteindelijk pas je je leven aan de pijn aan. Ik bleef wel actief op een andere manier, zoals met mijn volkstuin. Pas toen de prothese geplaatst was en ik volledig herstelde, merkte ik hoe fijn pijnvrij bewegen is. Toen ook mijn linkerknie slechter werd, was de keuze dan ook snel gemaakt. De dokter waarschuwde me dat het positieve herstel van de rechterknie geen garantie was dat de linkerknie ook zo goed zou gaan. Er is altijd een risico. Helaas kreeg ze gelijk. Een bacterie zorgde ervoor dat ik twee weken later weer onder het mes moest.”

“Ik ben blij met alles wat ik wel kan”

Daarna brak een spannend half jaar aan met antibioticakuren en een lang revalidatietraject. Maar het is helemaal goed gekomen. “Gelukkig wel”, beaamt dhr. Coebergh van den Braak. “Dankzij de knieprotheses leef ik pijnvrij. En ik ben blij met alles wat ik wel kan. Ik kan tot 120 graden buigen en zelfs op mijn knieën zitten. Ik heb onlangs een kaartje naar mijn behandelend orthopedisch chirurg Dr. Sijbesma en de afdeling gestuurd om hen te bedanken. Ik durfde dat niet eerder, wilde niet de goden verzoeken. Ik kreeg een mailtje terug dat ze het zeer waardeerden. Dat vond ik een mooie afsluiting.”

Meer informatie