“Mijn herstel verloopt anders dan ik van tevoren gedacht had. Voor mijn gevoel gaat het langzaam. Maar dankzij mijn dagboekje weet ik dat ik toch vorderingen maak.” Marja Otten (61 jaar) schreef de eerste weken na haar heupoperatie in het St. Anna ziekenhuis elke dag een verslagje, daarna wekelijks. “Het helpt mij mijn verwachtingen te sturen.”
Versleten heup
Twee jaar geleden kreeg Marja pijn in haar lies. Een versleten heup (artrose) bleek de oorzaak. “De orthopeed schreef fysiotherapie voor. Dat hielp onvoldoende. Toen ik met lopen soms in de ‘parkeerstand’ schoot en bij het autorijden kramp kreeg, was voor mij de keuze duidelijk.” Binnen een paar weken werd Marja geopereerd en kreeg ze een nieuwe heup. “Prima verlopen”, vertelt ze over de ingreep. “Waar Marja echter moeite mee had, waren de verwachtingen over het herstel na de heupoperatie. Ze zucht:“ Al die juichverhalen van mensen die roepen dat je meteen van de pijn af bent. Bij mij ging dat anders. Dat vond ik lastig.”
Oefeningen na heupoperatie
Marja heeft vooral de eerste vijf dagen na de operatie veel pijn. “In de app van ’t Anna (de AnnaZorg(t) app – red.) stonden oefeningen, die ik achteraf bezien te fanatiek heb opgepakt. Doordat ik snel weer thuis was, vond ik dat alles snel moest. Mijn fysiotherapeut adviseerde me toen de eerste dagen echt rustig aan te doen. Dat heeft geholpen. Zo zie je maar dat pijn en herstel voor iedereen anders is.”
Bijsturen verwachtingen
Marja hield na de operatie een dagboekje bij. “De dingen die niet goed gaan blijven je bij. In het dagboekje lees ik dat ik ook vorderingen maak. Niet spectaculair, maar ineens kun je weer gewoon bukken om je veters te strikken. Dat zijn van die sprongetjes en dat is leuk om te zien. Het is fijn om je verwachtingen over het verdere verloop zo bij te kunnen sturen. Want ik ben geen geduldig mens. Ik wil te veel en te snel. De fysiotherapeut geeft aan dat het goed komt. Mijn boekje bevestigt dat. Daardoor houd ik vol, ook al zijn er nog steeds spieren die niet helemaal meewerken.
Elke operatie en revalidatie is anders
“Ik realiseer me dat ik niet over alles positief ben. Ik ben op het verkeerde been gezet door verhalen van mensen die net doen alsof zo’n operatie niks voorstelt en je meteen weer verder kunt. De operatie is echt uitstekend verlopen. Ik ben ook nergens bang voor geweest. Alleen in het begin even. Mijn hersenen en been konden niet meer met elkaar communiceren. Ik wilde over het randje van de douchebak stappen en dat ging gewoonweg niet. Dat was een heel rare gewaarwording die gelukkig maar even heeft geduurd. Een week later stapte ik zonder problemen onder de douche. Nu kan ik zelfs weer korte afstanden hardlopen, alleen die spierpijn is er nog wel. Gelukkig wordt daar aan gewerkt. Ieder mens ervaart het op zijn eigen manier. Dit is mijn verhaal. Ik wil graag sneller herstellen. Het duurt allemaal wat langer dan verwacht dus ik roep geen halleluja. Toch ben ik wel tevreden. De pijn in mijn lies is weg, ik ben weer mobiel en daar was het uiteindelijk allemaal om te doen.”
